F*ck, ik ben mijn verhaal kwijt
Ik ben niet de snelste schrijver. Dat ik jarenlang niet schrijf aan een verhaal, is helemaal niet vreemd voor mij. Ik bedenk af en toe nieuwe dingen, bewaar informatie die van pas kan komen en vraag me zo nu en dan af waar ik eigenlijk heen wil met het verhaal. Maar schrijven? Dat heeft vaak niet zo’n haast.
Ik weet dat het verhaal er is, dus ik kan op ieder willekeurig moment ermee verder. Dus toen ik deze week de kriebels kreeg om eindelijk weer eens verder te schrijven aan Boek Twee, kroop ik enthousiast achter de computer. Ik opende het juiste mapje, vond de meest recente versie (2016, mensen) en ging aan de slag. Maar terwijl ik las wat ik al had, kreeg ik een heel vervelend gevoel. Want was dit wel de meest recente versie? Ik had dit toch al veel beter uitgewerkt. Dit kon niet kloppen…
Fuck, ik ben mijn verhaal kwijt!
Weet de papierversnipperaar er meer van?
Nu heb ik de gewoonte om mijn verhalen eerst altijd in schriften te schrijven. Lekker pen en papier – makkelijk mee te nemen, altijd bij de hand. Je kunt je dus wel voorstellen dat ik inmiddels een hele bureaula vol volgepende schriften heb, maar – o help! – de schriften van Boek Twee zitten daar niet tussen…
Fuck, ik ben echt mijn verhaal kwijt!
En ik snap gewoon niet waar het gebleven is. Ik begin bijna aan mijn geheugen te twijfelen. Misschien was ik echt nog niet zo ver met het uitwerken op mijn laptop. Heb ik dat alleen in mijn hoofd gedaan – in de afgelopen 5 jaar heb ik daar natuurlijk meer dan genoeg tijd voor gehad. Maar dan nog, van die schriften weet ik echt zeker dat ze bestaan. En ook dat ik echt geen verhuisdoos vol schriften heb weggemieterd toen wij 3 jaar geleden verhuisden.
Verhaal kwijt? Nieuwe start!
Ik moet zeggen, ik ben er echt een beetje verdrietig van. Ik ben mijn verhaal kwijt. En in mijn herinnering was het vlot geschreven, grappig en spannend, maar dat kan ik van de meest recente versie die op mijn computer staat niet zeggen. Of die herinnering klopt? Geen idee. En ook dat zorgt voor een mineurstemming.
Dit opschrijven helpt. Ik voel me al iets minder buh. Het zorgt ervoor dat ik toch door wil gaan. Want ik ben dan wel mijn verhaal kwijt, maar ik ben het nog niet vergeten. Ik heb nog een oude versie. En daar ga ik iets heel moois van maken!
