Boeken die ik echt niet durf te lezen
Er zijn van die boeken waarvan ik al van tevoren weet dat ik ze echt niet moet lezen. Niet omdat het een slecht verhaal zou zijn of omdat het gewoon geen genre voor mij is, maar simpelweg omdat het boek te eng is. Boeken die mij slapeloze nachten bezorgen en waardoor ik niet meer alleen durf te zijn in het donker. Er zijn boeken die ik echt niet durf te lezen. Van deze verhalen rijzen de haren mij ten berge als ik alleen maar de achterflap lees…
Cunning Folk van Adam Nevill
Cunning Folk wordt aangeprezen als ‘a compelling folk horror story of deadly rivalry and the oldest magic’ dus daarmee weet ik al zeker dat ik dit boek echt niet moet gaan lezen. Ik bedoel: magie is leuk, maar als dat in één of ander horrorsausje wordt gedipt? Als ik dit boek lees, durf ik de deur niet meer uit!
Bovendien geeft Cunning Folk mij extra kippenvelpunten: het speelt zich namelijk af in de bossen van zuidwest Engeland. En wie loopt daar graag rond te struinen? Juist, ik dus – samen met vriendin en kind. En soms ook nog eens midden in de nacht (hallo nachtcache). Wat we dus mooi nooit meer gaan doen mocht ik zo dom zijn om dit boek te lezen.
Clownsnacht van Daniëlle Bakhuis
Is er eigenlijk ook maar één iemand op de hele wereld die clowns leuk vindt? Geen wonder dat deze personages zo vaak opduiken in horrorverhalen en Clownsnacht is dan ook echt zo’n boek wat ik never nooit niet durf te lezen.
Dit verhaal is ook in zo’n typische horrorsetting gesitueerd: meisje gaat oppassen in een groot huis, kinderen vertellen enge verhalen, de vader blijft maar bellen en dan blijkt er ook nog een onwijs eng en levensecht beeld van een clown op zolder te staan. Waarna de vader laat weten dat ze helemaal geen beeld van een clown hebben… Yikes!
Het instituut van Stephen King
Natuurlijk mag een boek van Stephen King niet ontbreken in deze lijst. Wat zeg ik: ik kan een heel artikel vullen met boeken die ik echt niet durf te lezen van deze schrijver! Het was dus nog lastig om er maar eentje te kiezen en dat is uiteindelijk Het instituut geworden.
Er zijn boeken van Stephen King waarvan ik de achterflap nog enger vind klinken. Dat ik toch Het instituut in dit lijstje zet, komt doordat dit verhaal over ontvoerde kinderen gaat die in één of andere verschrikkelijke instelling worden opgesloten waar ze akelige experimenten ondergaan. Zoiets wil ik echt niet lezen. Daar kan mijn moederhart niet tegen hoor!
Vogelman van Mo Hayder
Ik heb er eens wat enge-boeken-lijstjes en lijstjes met meest-gruwelijke-thrillers op nageslagen en Vogelman van Mo Hayder staat overal met stip op nummer 1. Dan moet dit toch wel een heel erg eng verhaal zijn…
Vogelman gaat in ieder geval over rituele moorden, een sadistische moordenaar en een rechercheur die hier een einde aan moet maken. Dat klinkt nog niet zo heel erg bijzonder, maar het schijnen vooral de gore details te zijn die dit boek zo spannend maken. Voor mensen met een sterke maag, dus.
Hex van Thomas Olde Heuvelt
Dit boek hoort wel én niet in dit lijstje thuis. Hex van Thomas Olde Heuvelt staat namelijk stiekem al heel lang op mijn wil-ik-lezen-lijst, maar tegelijkertijd durf ik er eigenlijk niet aan te beginnen. Ook dit is weer zo’n echt horrorverhaal over een dorpje, een vloek en een heks – wat allemaal geheim moet blijven. Een heks die op wraak uit is nadat een aantal jongeren dit geheim aan de buitenwereld toont.
Het leuke (enge?) van Hex is dat dit verhaal zich niet in een ver land afspeelt, maar gewoon in ons eigen Nederland. Dat maakt het allemaal nog wat ‘echter’. Enne, het dorpje Beek? Heb ik daar vroeger niet regelmatig gewandeld? Hellup! Als ik toen dit boek al had gelezen, was ik vast gillend weggerend.
Zijn er boeken die jij echt niet durft te lezen? Of ben je niet zo snel bang te maken en kan een verhaal je niet spannend genoeg zijn?
