O nee, ook ik ben een schrijver met uitstelgedrag!
Hoe zeggen ze het ook alweer? ‘Wil je een huis dat blinkt, ga dan samenwonen met een schrijver’.
Een beetje schrijver schijn je namelijk te herkennen aan zijn of haar uitstelgedrag. Alles is minder erg dan het uitwerken van dat verhaal in je hoofd. Dus zodra je de tijd hebt gevonden om eens lekker aan het schrijven te gaan, zijn er ineens zaken die nog even moeten gebeuren. Met als resultaat? Vijf uur later een compleet opgeruimd en gesopt huis, maar nog geen letter op papier…
Liever soppen dan schrijven? Nah…
Ik was altijd van mening dat ik hier geen last van had. Ik ben geen schrijver met uitstelgedrag! Het huishouden doen, is immers niet mijn sterkste kant. Erger nog: ik ga juist schrijven als er gepoetst, geboend en gezeemd moet worden. Schrijven is mijn manier van uitstellen.
En voel ik mij daar schuldig over? Welnee! Ik mag dan wel een slons zijn, ik ben wél een buitengewoon en gedisciplineerd schrijver!
Dacht ik.
En wat ik toen ontdekte, zal je verbazen!
Nog niet zo heel lang geleden (vorige week) kwam ik tot een schokkend inzicht. Eentje die mijn hele zelfbeeld deed kantelen. Ik had namelijk eindelijk weer eens tijd om te schrijven en ik deed de hele avond geen ene moer…
Dat was bijzonder confronterend. Want waarom begon ik niet met schrijven? Al die ideeën voor verhalen en blogs die al zooo lang wachten op een uitwerking – ik had genoeg inspiratie om drie weken non-stop te schrijven. En dan hebben we het nog niet eens over het voltooien van Boek II of over (o help!) het vaart zetten achter de heruitgave van Het magische verhaal van de Verteller.
Dat laatste is eigenlijk echt prioriteit nummero uno! Mijn plannen zijn leuk, maar dan moet ik ze wel ten uitvoer brengen…
Niet alleen een schrijver met uitstelgedrag
Dus ja, het blijkt dat ook ik een schrijver met uitstelgedrag ben. Dat komt doordat het best wel eng is om als selfpubber aan de weg te timmeren. (O! Dus eigenlijk ben ik een selfpubber met uitstelgedrag!) Schrijven is heerlijk, maar wat je erna allemaal nog voor moet doen om je boek op de markt te krijgen – ik krijg het er eerlijk gezegd Spaans benauwd van.
Gelukkig is er ook goed nieuws. Nu ik mij dit namelijk gerealiseerd heb (en mij nog eens besefte dat voorjaar 2019 al heel snel is), besloot ik om dan in ieder geval te beginnen met het herschrijven van Het magische verhaal van de Verteller. Dat moet echt eerst gebeurd zijn, voordat ik hoef te kiezen op welke manier ik dan precies het boek ga uitgeven. Op die manier kan ik het ‘vervelende’ werk toch nog even uitstellen door te schrijven.
Ben ik toch inderdaad een schrijver met uitstelgedrag, alleen dan nét ietsjes anders.
