Het schrijfverbod
Psst… niet doorvertellen dat je dit zit te lezen. Dit artikel zou namelijk niet mogen bestaan, ik had het nooit mogen schrijven. Van mezelf niet, om precies te zijn. Ik heb mijzelf een schrijfverbod opgelegd.
Ja, dat klinkt alsof ik een klap van de molen heb gehad. Maar geloof me: het is voor mijn eigen bestwil. Zonder schrijfverbod blijf ik namelijk maar aan allerlei verhalen, columns en blogs (o, o, betrapt!) werken en komt die heruitgave van Het magische verhaal van de Verteller er nooit. Daar moet ik mij dus op concentreren – hup, herschrijven die handel!
Niet bloggen, maar boeken schrijven
Hoewel er hier niet heel vaak een nieuwe blog verschijnt (ik vind één keer per week al knap), merkte ik de laatste tijd toch dat veel van mijn schrijftijd in dit soort projecten ging zitten. Op zich niet zo vreemd, want ik wil ook niet dat het hier stil komt te liggen. Wie bezoekt er nou een blog waarop nooit iets gebeurt?
Aan de andere kant: dit blog is er ook om op een subtiele wijze reclame te kunnen maken voor Het magische verhaal van de Verteller. Je weet wel, dat fantastische boek dat nu al meer dan een half jaar niet meer te koop is OMDAT IK HET WIL HERSCHRIJVEN.
Moet ik dat natuurlijk wel doen, hè…
Hup hup, herschrijven!
Dus vanaf nu worden er even geen nieuwe verhalen meer op papier gezet. Lastig, maar noodzakelijk. Die heruitgave moet er nou eenmaal komen en zelf een boek uitgeven is al moeilijk genoeg. Dan kan ik er maar beter voor zorgen dat het belangrijkste helemaal tiptop in orde is: het boek zelf.
Gelukkig ben ik al op de helft met het herschrijven van Het magische verhaal van de Verteller.
(En het is zoooo leuk om weer opnieuw het verhaal te beleven! Wel een goed onderwerp voor een blog, trouwens, dat herschrijfproces. Daar moet ik maar eens over nadenken…)
