De vakantie, het ideale moment om te schrijven. Toch?
Het moment om eens goed door te schrijven? De vakantie, natuurlijk! Waar anders kom je helemaal tot rust, heb je zeeën van tijd en is er niemand die iets van je nodig heeft? Wat mij betreft, is dit het ideale moment om te schrijven. Dus vandaar dat ik vorige week met een koffer vol schriften, pennen en mijn laptop én met mijn hoofd vol verhalen in het vliegtuig stapte. Op naar Tenerife! Om eens lekker door te schrijven!
Of althans, dat was mijn hopeloos optimistische idee. Want van de schrijven op de vakantie kwam niet heel veel terecht…
Relaxen aan het zwembad
Ik weet echt niet hoe andere mensen dat doen op vakantie. Mensen die naast het zwembad kunnen gaan zitten en de rest van de vakantie niet meer van hun plek komen. Dan kun je inderdaad stapels schriften vol schrijven. Of een complete bibliotheek uitlezen. (Ik heb meteen flashbacks naar vroeger tijden, toen ik dat inderdaad deed op vakantie.)
Dat chillen lijk ik verleerd te zijn. Zodra ik ergens anders ben, móet ik alles gezien hebben. Pas wanneer dat gelukt is, keert de rust een beetje terug. Dan reik ik voorzichtig en wat aarzelend naar één van mijn schriften. Hoopvol pak ik mijn pen. Zou ik nu kunnen schrijven? Is dit het moment?
O wacht! Zie die zee! Zie die golven! Daar móet ik even in staan! Brb…
En daar ging het schrift weer, terug in de tas. Om de rest van de dag niet meer tevoorschijn te komen.
De grootste aandachtvrager
Dat rusteloze is echter niet het enige probleem dat ik bemerkt heb. Ik had namelijk prima ’s avonds in het appartement op de bank kunnen schrijven. Kind op bed. Vriendin naast mij. Niets om nog naartoe te rennen. Maar ja, daar lag die smartphone. Wat zou er vandaag allemaal op social media gebeurd zijn? En we moeten natuurlijk echt weer even een paar geniale vakantiefoto’s delen…
Daar gaat het dus weer mis. Die telefoon blijkt voor mij echt een enorme stoorzender te zijn. Ik had altijd de illusie dat ik best zonder dat ding kon, maar dat viel dus even flink tegen. Pas tegen het eind van de vakantie kon ik dat stomme ding een beetje loslaten. Eindelijk had ik pen en papier vast!
Eureka, de oplossing!
Aan de inspiratie lag het trouwens niet. Mijn hoofd zat (zit) vol met verhalen en daar kwamen er alleen maar meer bij. Gelukkig heb ik dus – helemaal op het eind – tóch nog wat kunnen schrijven. Bovendien heb ik de oplossing al bedacht voor een volgende vakantie waarop ik wil kunnen schrijven:
WE MOETEN GEWOON VEEL LANGER OP VAKANTIE!
Een weekje is gewoon veel te kort. Na een dag of vijf heb ik pas mijn hoofd op ‘schrijven’ kunnen zetten. Dus… volgende week moeten we gewoon een maand weg. Er valt niets aan te doen. Maar ik offer mij er graag voor op. Want de vakantie is toch wel echt het ideale moment om te schrijven!
Geweldige oplossing! ?