Recensie: Here Comes The Sun
George Harrison had er een hekel aan als mensen in zijn privéleven gingen wroeten. Als mensen dachten dat ze hem kenden, omdat ze Beatlesfan waren. Dat mensen hem decennia later altijd nog steeds alleen maar zagen als Beatle George.
Dus ja, de vraag is hoe blij ermee zou zijn geweest met de boeken die er over hem geschreven worden. Toch denk ik dat hij over het boek Here Comes The Sun van Joshua M. Greene iets milder zou zijn geweest. Dit boek gaat namelijk niet over Beatle George, maar over de spirituele George die zijn geloof in Krishna vond. En dát is precies waar George de wereld op alle mogelijke manieren over wilde vertellen.
De geboorte van een held
In het voorwoord schrijft de auteur dat goede verhalen altijd beginnen als de held nog een kind is. Dus hup, terug naar 25 februari 1943 wanneer George Harrison om 00.10 uur in Liverpool geboren wordt.
In dit eerste hoofdstuk gaat de tijd snel. George groeit op, blijkt een grappige, intelligente én rebelse jongen te zijn en voor je het weet begint hoofdstuk 2 en gaat George naar Hamburg. Met een bandje genaamd The Beatles.
Move over Beatles, maak plaats voor spiritualiteit
Hé, The Beatles! Leuk dat die ook genoemd worden! Want dat is precies de charme van dit boek. Dit is geen George-The-Beatle-Show. Dit is de Man-Die-George-Harrison-Heet-En-Toevallig-Ook-In-The-Beatles-Zat-Show.
Dat is een interessante benadering en óók een heel verfrissende. Want zeg nou eens eerlijk, ik kan het hele Beatlesverhaal inmiddels dromen. Ik heb dan ook echt gesmuld van de dingen die ik nog niet wist, zoals van het hilarische verhaal waarin George in 1970 naar Parijs gaat om daar een persconferentie te geven.
Zijn doel: zorgen dat de Hare Krishna-aanhangers in Parijs (en heel Frankrijk) een eigen plek krijgen en niet langer verjaagd of opgepakt zouden worden als ze op straat stonden te zingen. Het resultaat: een scène die zo uit A Hard Day’s Night had kunnen komen – inclusief een verstoorde politieke ontmoeting, journalisten en fotografen die deuren inbeuken (en vervolgens over elkaar heen tuimelen), een heuse ontsnapping door een stortkoker voor de vuile was en een dolle taxirit door de straten van Parijs.
Een groot compliment voor Here Comes The Sun
Wat ik wel irritant vind aan Here Comes The Sun, is dat het verhaal soms vooruit springt en dan ineens weer terugkeert naar waar je was in de geschiedenis. Ik vond dat af en toe erg verwarrend. Was het verhaal zojuist nog in 1965, ben je een halve zin verder ineens een jaar verder. Nou ja, hier gaat het vast verder, denk je dan. Maar nee. Een alinea verder wordt je weer teruggegooid naar waar je vandaan kwam. Dat onchronologische gedoe vond ik minder.
Maar hé, laat dat voor mij nou het enige minpuntje zijn! Ik vond dit boek echt een verrijking. Niet alleen om de mens George beter te leren kennen, maar ook om te leren van zijn levensfilosofie. Ik hoop ooit zo mooi in het leven te kunnen staan als hij deed.
Hare Krishna.
