Bekentenis: ik ben een schrijver met een verslaving
Het valt niet mee om toe te geven, maar ik kan het niet langer ontkennen. Ik ben verslaafd. Mijn verslaving houdt mij dag en nacht bezig en ik krijg de gedachte eraan maar niet uit mijn hoofd. Ik sleep mijzelf voort met maar één gedachte: wanneer kan het weer, wanneer mag het weer? En als het dan zo ver is… Wow!
Wat een heerlijk gevoel om weer verder te kunnen met het herschrijven van Het magische verhaal van de Verteller!
Jawel, ik ben een schrijver met een verslaving. Ik ben verslaafd aan het (her)schrijven van mijn boek.
Ojee, dit ziet er niet rooskleurig uit
Schrijvers en verslavingen, dat doet natuurlijk wel de alarmbellen rinkelen. Want het had echt heel wat erger gekund. Zijn schrijvers immers niet allemaal drankverslaafd? Of op z’n minst verslingerd aan de cafeïne? O, en dan heb je natuurlijk ook nog van die zogenaamde ‘schrijfrituelen’ – dat is vast ook een raar soort verslaving.
Niet dat ik dus helemaal spoor hè. Ook ik ben een schrijver met een verslaving, maar bij mij is het gelukkig wat onschuldiger. Hoewel ik na een korte analyse toch wel wat zorgwekkende gedragingen bij mijzelf constateerde:
- Ik heb onthoudingsverschijnselen wanneer ik niet kan schrijven
- Ik zit vaak langer te typen dan ik van plan was
- Ik laat werk en huishouden in de soep lopen, want ik moet schrijven
- Ik ben er met mijn gedachten niet meer bij, omdat ik alleen maar denk aan mijn verhaal
- Ik vergeet helemaal te eten en te drinken wanneer ik zit te schrijven
- Ik projecteer emoties van mijn personages op mijzelf (IK BEN NIET BOOS, LUCY IS BOOS!)
Eh ja, dat roept toch wel wat vraagtekens op over hoe gezond het is om te schrijven…
Therapie voor een schrijver met een verslaving
Toch lijkt het mij nog wat te voorbarig om mij aan te melden bij het Jellinek. Ik geloof ook niet dat ze daar een apart programma voor hebben, voor schrijvers met een schrijfverslaving. Terwijl dat eigenlijk misschien helemaal niet zo’n gek idee is – schrijvers sporen van nature natuurlijk al niet helemaal, dus een beetje support zou heus niet zo vreemd zijn 😉
Ik probeer mij ondertussen netjes te focussen op al die andere belangrijke dingen die ook moeten gebeuren. Zoals de afwas. Stofzuigen. Kleding strijken. Opruimen. Werken. O kijk, mijn computer moet aan om te werken. En ik moet Word openen. Nee maar! Het magische verhaal van de Verteller! Daar kan ik best wel even naar kijken…
Pompidompidom… *typt*
