Hyperfocus: vloek of zegen voor een schrijver?
Vroeger zeiden ze dat ik een obsessie had. Eerst was het Zweeds leren, toen richtte ik mijn aandacht op dinosauriërs en die maakten plaats voor The Beatles. Als rode draad door al deze ‘obsessies’ liep mijn liefde voor schrijven. Laatst vond ik een schrift terug van 30 jaar geleden waarin ik Jurassic Park herschreef met The Beatles en hun inner circle. Ik bedoel maar.
Inmiddels weet ik dat het geen obsessies waren. Ik zat gewoon in een hyperfocus. Zo werken mijn hersenen nou eenmaal. Nog steeds kan ik mij met 100% op het onderwerp storten dat op dat moment mijn interesse heeft. Woooow, superhandig als je een nieuw verhaal schrijft, Laura!
Toch?
Schrijven, schrijven, schrijven?
Natuurlijk, zo’n hyperfocus klinkt als een must have voor iedere schrijver. Lekker doorschrijven en de wereld om je heen compleet vergeten, wie wil dat nou niet? Zo schrijf je met gemak 3 boeken in een jaar!
Maar als het zo zou werken… Kan iemand mij dan uitleggen waarom ik in de laatste 9 jaar nog niets nieuws gepubliceerd heb?
Mijn hyperfocus is soms een zegen, maar vaker nog een vloek.
Hyperfocus met eigen ideeën
Behalve het feit dat ik vergeet te eten, te drinken, te slapen en geen zin heb om te douchen (want dat kost tijd!), is een hyperfocus niet altijd het wondermiddel voor het schrijven van een nieuw verhaal. Sterker nog, het werkt meestal averechts. Want er is helemaal geen garantie dat die hyperfocus zich op dat nieuwe-literaire-meesterwerk-in-wording richt.
Op dit moment zit ik ook in een hyperfocus. Maar je raad het al: met een nieuw boek heeft het niets te maken. Nee, ik wil fietsen!
En nadenken over fietsroutes. Fietsroutes maken. Lezen over fietsroutes. Verhalen van andere fietsers lezen. Filmpjes van fietsers kijken. Bedenken wat er mee moet op onze volgende fietsreis. Fietsgadgets uitchecken. Nóg meer fietsroutes maken. Schrijven over onze fietsavonturen…
Even omdenken
Zo ver ik weet, is er geen handig zo-zet-je-je-hyperfocus-op-pauze-en-concentreer-je-je-weer-op-andere-zaken-trucje. Jammer, want zoiets kan ik wel gebruiken. Ik wil zo graag weer verhalen schrijven! Het is hoog tijd voor een nieuw boek, vind ik.
Dus hé, dan maar een boek over fietsen schrijven. De ideeën borrelen al op!
