Een ode aan het stukgelezen boek
Vlekken. Scheuren. Vouwen. Ezelsoren. Een gebroken rug… Boeken hebben heel wat te lijden. Of misschien moet ik zeggen: boeken hebben bij mij heel wat te lijden. Want ik mag dan wel én schrijver én boekenwurm én gediplomeerd biebmiep zijn, eigenlijk ben ik helemaal niet zo zuinig op mijn boeken. Ik zie ze als de ultieme gebruiksvoorwerpen. Want hé, ik kan ze wel met beschermende handschoentjes vastpakken en tentoonstellen in een vitrinekast, maar wat is daar nou de lol van? Boeken zijn er om te lezen! En het stukgelezen boek is mijn favoriete soort boek.
Een compliment voor je boek
Als je het mij vraagt, is een boek stuklezen een ultiem eerbetoon aan het boek in kwestie. Het betekent dat je het boek zo vaak hebt gelezen, dat het letterlijk uit elkaar valt. Dit verhaal was zo goed, dat je het keer op keer uit de kast pakte om er nog een keertje in te duiken. Dat je het verhaal van A tot Z uit je hoofd kent, is geen bezwaar. De losliggende bladzijden zijn een onderscheiding van het hoogste soort.
Op zoek naar een volgend stukgelezen boek
Het zal je niet verbazen dat er een aantal stukgelezen boeken door ons huis slingeren. Sommige hebben gewoon wat gebruikssporen met hier en daar een gescheurde bladzijde en andere hadden net even pech (Bregje knoeide olijfolie op Ontworteld!). Mijn opperdepopper stukgelezen boek is echter Jurassic Park van Michael Crichton. Als daarvan alle bladzijden nog compleet zijn, maak ik een vreugdedansje.
Toch vind ik het niet erg om Jurassic Park zo toegetakeld te zien. Sterker nog, ik word er eigenlijk heel erg vrolijk van. En nee, ik ben heus geen maniakale boekenbeul; ik ga niet voor de lol bladzijden uit een boek scheuren. Ik word blij van een stukgelezen boek, omdat ik dan weer denk aan al die keren dat ik het gelezen heb. Hoe goed ik het vond. Alle ideeën die ik erbij had. Pure vreugde, zo’n stukgelezen boek. En dan denk ik: ik hoop dat ik snel nog eens een boek tegenkom dat ik stuk wil lezen…
Houd je van je boek? Lees het dan hartstikke stuk!
