Heerlijk, zo’n november zonder NaNoWriMo
Nation Novel Writing Month bestaat niet meer. Iedere november focusten schrijvers van over de hele wereld zich maar op één doel: 50.000 woorden in één maand tijd op papier zetten. Ieder woord werd nauwkeurig geteld en bijgehouden in de persoonlijke NaNoWriMo-statistieken. Het gehoopte resultaat? Een novelle. Of op z’n minst een redelijk uitgewerkt verhaal. Ook ik deed een paar keer mee. Mijn persoonlijke resultaat? Teleurstelling.
Met zo’n uitkomst snap je dat ik een november zonder NaNoWriMo zelf niet echt een drama vind. Het enige wat mij wel goed uitkwam, was dat ik een blog kon schrijven over waarom ik dit jaar niet meedeed. Maar ja, toen bleek dat meedoen sowieso onmogelijk was, om dat het hele fenomeen niet meer bestaat.
Toch gaat mijn blog-idee niet samen met NaNoWriMo ter ziele. Want hé, er is een opvolger en voordat ik zo gek ben om mij daarvoor toch weer aan te melden, is dit een kleine reminder waarom dat écht een slecht idee is…
1. Ik schrijf met pen en papier, niet digitaal
Bij NaNoWriMo draait het om het woorden tellen. Wil je die 50.000 woorden halen? Dan moet je iedere dag minstens 1.667 woorden schrijven. Dat is makkelijk bij te houden als je een programma als Word gebruikt, maar ik schrijf dus met pen en papier. Lekker met de hand in een schrift. Nou, ga dan maar eens tellen hoeveel woorden je op een dag hebt geschreven… Da’s echt niet te doen.
Dus yay, geen telstress deze november zonder NaNoWriMo!
2. Van alle maanden is november vaak het drukst
Vroeger had je de Nationale Krakercompetitie, een wedstrijdje informatie opzoeken voor informatiespecialisten. Geweldig vond ik dat! Het enige probleem was, dat die in november werd gehouden en ik het altijd veel en veel te druk had. Hoe dat precies zit, geen idee, maar mijn november zit altijd stampvol. Met NaNoWriMo had ik uiteraard hetzelfde probleem. Druk, druk, druk en geen tijd om te schrijven…
Dus yay, geen tijdsdruk deze november zonder NaNoWriMo!
3. Verplicht schrijven? Dacht het niet!
NaNoWriMo is voor veel schrijvers de perfecte motivatie om nou eens echt dat verhaal te schrijven, maar voor mij werkt het anders. Als het voelt als een verplichting, zet ik mijn hakken in het zand. Ga ik van alles doen, behalve schrijven. Stom natuurlijk, maar zo werkt mijn hoofd nou eenmaal. Waarna ik mijzelf achteraf schuldig voel, want hé, ik had die verspilde tijd ook kunnen gebruiken om mijn meesterwerk te schrijven.
Dus yay, geen schuldgevoel deze november zonder NaNoWriMo!
En dan ga ik nu… schrijven!
Ik ben dus een blij mens zonder NaNoWriMo. Geen verplichtingen, geen stress. Heerlijk! Ik heb meteen zin om te schrijven. Zul je zien dat ik dit jaar op 30 november ineens wél 50.000 woorden op papier heb staan…
