Leestip: Lover birds
Toevallig las ik net de queer romance Lover birds van Leanne Egan uit. En met toevallig bedoel ik: mooi op tijd om tijdens Pride Month over dit leuke boek te schrijven! Want als er 1 maand is waarop alle queer verhalen een extra podium verdienen, dan is het natuurlijk wel juni. Dus ben je op zoek naar je volgende regenboog read? Dan is Lover birds een goede keus!
Het verhaal in 6 zinnen
Wanneer Isabel Williams naar Liverpool verhuist, lijkt het wel of alles aan Eloise Byrne – haar stad, haar accent, haar kenmerkende lef – haar tegenstaat. Dus als Eloise haar hartslag voelt versnellen wanneer ze Isabel ziet staren, moet dat wel zijn omdat ze elkaar haten. Het kan toch geen andere reden hebben?
Eloise moet haar ADHD onder controle krijgen voordat ze haar eindexamens kan doen, maar wanneer ze Isabel ontmoet, is school wel het minste van haar zorgen. Wat begint als regelrechte minachting, verandert in een vreemd genoeg bevredigende rivaliteit. Of misschien toch… romantiek?
3-voudig enthousiast over Lover birds
Er is zo veel in Lover birds waar ik enthousiast over ben. Natuurlijk dat het een romance tussen 2 meiden is. Hoewel er gelukkig steeds meer queer boeken te vinden zijn in de boekwinkel, kan ik niet vaak genoeg benadrukken hoe belangrijk dit soort verhalen zijn. Voor de herkenbaarheid als je zelf queer bent, maar zeker ook om LHBTIQ+-verhalen ‘normaal’ te maken.
(Ja, natuurlijk zijn ze al normaal. Maar in deze hetero-cis-wereld wordt alles wat queer is nog veel te vaak als abnormaal en vreemd afgedaan.)
Iets anders wat ik superfijn vind, is dat hoofdpersoon Eloise (Lou voor vrienden) ADHD heeft. Heerlijk, een hoofdpersoon die eens niet neurotypisch is. Ook dat kom ik – naar mijn smaak – nog veel te weinig tegen in boeken. In Lover birds wordt heel mooi beschreven hoe ADHD Lou’s leven beïnvloedt.
En tja, ik kan er natuurlijk niet omheen als ik beargumenteer waarom ik zo genoten heb van dit boek: Liverpool! Er zijn niet megaveel boeken die zich in Liverpool afspelen, dus als ik er dan toch eentje vind, gaat mijn Liverpool-lovende hartje toch wel sneller kloppen. Helemaal als Lou Isabel ook nog eens meeneemt naar alle bezienswaardigheden van de stad. Eerste stop… de Cavern Club!
Dit zie ik door de vingers
Het mag duidelijk zijn dat ik fan ben van Lover birds. Het enige wat dat mijn wenkbrauwen deed fronsen, was het volgende gesprek tussen Lou en Isabel:
‘You haven’t done any of the big tourist spots yet, have you? The Cavern Club is, like, right there.’
‘I actually don’t care all that much for The Beatles.’ She sounds a bit guilty, like she’s just insulted my family.
‘Neither do I.’ I roll my eyes.
HOE DAN???
Maar goed, het zij ze vergeven. Er zijn nu eenmaal wel meer tieners die niet zo veel met The Beatles hebben. Lover birds is en blijft een ijzersterk verhaal – ook met deze voor mij onbegrijpelijke conversatie.
