Hallo NaNoWriMo!
November is voor schrijvers wat juli is voor enthousiaste langeafstandswandelaars. Die laatste groep loopt de Vierdaagse van Nijmegen en de eerste groep stort zich met NaNoWriMo op het schrijven van 50.000 woorden. In beide gevallen een echte uitputtingsslag én geweldig om te doen. Maar als ervaringsdeskundige op beide gebieden, kan ik je zeggen dat ik 160 km wandelen in vier dagen echt peanuts vind vergeleken met het schrijven van 50.000 woorden in een maand tijd…
NaNoWriMo… tivatie
Het is alweer lang geleden dat ik de Vierdaagse liep, maar aan NaNoWriMo deed ik vorig jaar nog mee. Voor het eerst. En met de nodige bedenkingen. Ik houd namelijk niet zo van verplichtingen, dus het idee om 50.000 woorden te ‘moeten’ schrijven, stuit mij toch wat tegen de borst. Ik bepaal zelf wel wanneer ik schrijf!
Maar dat is wishful thinking.
Inmiddels weet ik wel dat ik af en toe best een schop onder mijn kont kan gebruiken. O, ik ben echt dol op schrijven en ik heb een dozijn verhalen die ik op papier wil zetten, dus wat motivatie betreft geen gebrek. Willen en doen zijn echter twee heel andere dingen, kan ik je vertellen. Ja, ik wil wel schrijven, maar ik doe het gewoon niet. Zit ik weer een boek te lezen. Of blogs te schrijven. Of (o gruwel) naar mijn telefoon te staren.
Dag blog, hallo verhaal
Wat een geluk dus dat er zoiets als NaNoWriMo bestaat. Dit is net even dat kleine, subtiele duwtje in de rug dat ik nodig heb om mijn schrift weer uit een tas te trekken en te gaan schrijven. Ik wil namelijk niet alleen dat verhaal afmaken, maar ook mijn statistieken zien veranderen. Van 0 woorden naar 486 naar 725 naar 715 (huh? oja, een alinea geschrapt) naar 1.011 en ga zo maar door. Ik ben heel benieuwd waar ik dit jaar uitkom. Zou ik de 50.000 woorden halen? Dan wordt het in ieder geval tijd dat ik nu dit blog loslaat en eens een écht verhaal ga schrijven…
